Шувууны мөр

Ү. Хүрэлбаатар

ШУВУУНЫ МӨР

/Гурван мөрт зүс үгсийн найрсал толь/

Зүүдний хонгор амраг минь

♥ ♥ ♥

Зүүдний хонгор амраг минь
Зүгээр л намайг орхи
Зүүд шүү дээ, чи

♥ ♥ ♥

Намайг энд бэтгэртлээ санаж буйг
Гоо бүсгүй чи мэдэх үү
Азгүй бүсгүй чи анзаарахгүй л дээ

♥ ♥ ♥

Ногоон навчит цагаан хусны дэргэд
Цагаан хувцаст залуу бүсгүй зогсоно
Болзоот залуу нь ямар хувцастай ирэх бол

♥ ♥ ♥

Тас тэвэрмээр нарийхан бэлхүүс туялзаад
Тас хар алаг нүд нь харц соронздоод
Тас шиг элэн халин бүжих бүсгүй оньсого мэт

♥ ♥ ♥

Люси цэв цэнхэр нүдтэй
Хэнри нов ногоон нүдтэй
Хүүхэд нь ямар нүдтэй бол

♥ ♥ ♥

Нүд, хамар хоёр нь
Нүгэлтэй адилхан юм
Нүгэлгүй адилхан юм

♥ ♥ ♥
Хайрыг хайраар аргамжина
Хатууг зөөлнөөр аргамжина
Хацрыг нулимсаар аргадна

♥ ♥ ♥

Хэлэх үг алга, жаргалтай сайхан
Нэмэх үг алга, журамтай сайхан
Ийм цатгалан жаргал байдаг аа

♥ ♥ ♥

Зуны шөнө амгалан – зүрх шиг
Алхах нь хүртэл амгалан – зураг шиг
Чи бид хоёрын зүрхний хэм ижилсжээ

♥ ♥ ♥

Охид хөвгүүдийн цоглог дуу сонсогдоно
Оройн бүрийд чимэг мэт санагдана
Залуу нас салхины чимээ шиг алсарна

♥ ♥ ♥

Царайлаг бүсгүйд бардам зан илүү
Авьяаслаг дуучинд илүү маяг илүү
Илүү юм илүү л байдаг даа

♥ ♥ ♥

Энэ баячуудаас чи баян юм
Тэд хөрөнгөө манан тарчилж хононо
Харин чи дурлалдаа жаргаж тайван хононо

♥ ♥ ♥

Болжмор шиг жиргэн дуулах уу
Бүргэд шиг элэн халин дуулах уу
Бүүр больчих уу

♥ ♥ ♥

Цонхны тавцанд цэцэгтэй ваар
Өнөөдөр дэлбээгээ нээх нь
Их байгальдаа тэмүүлэх зүүд мэт

♥ ♥ ♥

Цагаахан юм даа, цасанд гарсан мөр шиг
Бодлогогүй юм даа, бороонд норсон цаас шиг
Халуухан юм даа, хар дарсан зүүд шиг
♥ ♥ ♥

Зүү орох зайгүй тас тэврэлдээд
Зүр цэцгийн анхилам үнэрт тас согтоод
Зүрхэн нууранд хос залуу зүрхээ тольдоно

♥ ♥ ♥

Ямар их хүлээнэ вэ, гурван хоног
Ямар их хүсэв дээ, гучин жил
Ямар их жаргал вэ, чи минь амьд

♥ ♥ ♥

Бусдын хайр ямар байдгийг би мэдэхгүй
Булиглах зүрх юу хүссэнийг би мэднэ
Хайрын өмнө би даан ч өчүүхэн

♥ ♥ ♥

Дурлал хайрыг дуу шиг зохиож болдог бол
Дууны дахилт шиг дурлал дахидаг бол
Од тоолон дурлалын дуу дуулам уу, би

♥ ♥ ♥

Зүрхийг сэтгэл гэж андуурав, алджээ
Сэтгэлийг зүрх гэж алдуурав, оножээ
Андуурах, алдуурахын завсар юу байна вэ

♥ ♥ ♥

Далдхан хүслээ дарж ядав
Далавчийг нь хяргаж нэг үзэв
Дарагдсангүй, дураар нь тавьяа даа

♥ ♥ ♥

Ногоон шулуун ишэнд тогтож ядах
Ягаан дэлбээ дээш тэмүүлэх нь
Янагийн дууллын төгсгөл мэт

♥ ♥ ♥

Тэврэлдэн суух бид хоёрын сүүдэр
Цохилж буй зүрх мэт болоход
Бид хоёр зэрэг босон харайв

♥ ♥ ♥

Гунигтай ая сонсжээ суухад
Баясах сэтгэл гэнэт оргилов
Гудамжны үзүүрээс хэн ирж байна, хар даа

♥ ♥ ♥

Уйтгарт шөнийн бодол
Оймс адил хөглөрөхөд
Бүсээ би бүслэв

♥ ♥ ♥

Санан санахуй
Санасангүйгээ санан санахуй
Санааны үзүүрт торж дээ, чи

♥ ♥ ♥

Хуримын олон зочдын дунд
Хуучин нөхөр нь зогсож байна
Хуурамч бөгж шиг холхиж байна

♥ ♥ ♥

Жаахан хүү, сайхан бүсгүй хоёр
Жаазтай зураг шиг инээлдэнэ
Жаргал, зовлон шиг үзэгдэнэ

♥ ♥ ♥

Хөшигний цаана саран мандсан байгаа
Хөхний даруулга амарч байгаа
Нүд аниастай ч би мэдэж байна

♥ ♥ ♥

Хажуу өрөөний бүдэгхэн чимээ
Хана нэвтэлнэ
Дэндүү танил аж

♥ ♥ ♥

Чихнээс чинь үнсье, хов бүү сонсог
Уруулаас чинь үнсье, хор бүү амсаг
Нүдийг чинь үнсье, нүгэл бүү хараг

♥ ♥ ♥

Яагаад хаврын цаснаар
Яргуй цэцэглэдэг юм бэ
Яг чиний ирэх шиг

♥ ♥ ♥

Савлуур дээр эмгэн, өвгөн хоёр
Дүүжин даажиндах нь
Сар, нарны дуртгал шиг хөөрхөн

♥ ♥ ♥

Зэгзгэр өндөр бүсгүй нулимстай зөрөв
Зэм хийсэн мэт би эргэн харав
Нуруунаас нь хүртэл гуниг үзэгдэв

♥ ♥ ♥

Ганцхан юм асууя
Галзуу юм асууя
Чи надад хайртай юу

♥ ♥ ♥

Яруу эгшигт одтой цагаан бич өдөр
Яг чанх дээр долоон бурхан эргэлдэхэд
Янагийн дууллаа чамдаа зориулж бичсэн

♥ ♥ ♥

Уучлал гуйх хэрэггүй дээ, хонгор минь
Урсах нулимсны дусал бүр чинь
Уучлал байсан

♥ ♥ ♥

Гунигтай харц чинь мөрөө даван унахад
Гутрал бус тохуурхал нуугдаж байсан
Гуйлгахын хөшиг татсан байсан

♥ ♥ ♥

Хаврын өдөр
Намрын шинж орох нь
Чи байж